27 Ιουλ 2008

Φωτοδημοσιογραφία…τα "μάτια μας" στον κόσμο

2 comments


Η φωτογραφία έχει επηρεάσει τον τρόπο που πολλοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο,
καταλαβαίνουν, μαθαίνουν και αντιλαμβάνονται τον κόσμο τους. Ένας από τους πιο ενδεικτικούς τομείς για αυτό το παράδειγμα είναι η φωτοδημοσιογραφία, (photojournalism).

Η φωτοδημοσιογραφία είναι η χρήση φωτογραφιών από κοινού με την υποβολή άρθρου, έκθεσης ειδήσεων στα μέσα, όπως οι εφημερίδες, τα περιοδικά, οι τηλεοπτικές ειδήσεις ακόμα και η υποβολή ρεπορτάζ η άρθρου στο Διαδίκτυο. Η ενσωμάτωση των φωτογραφιών στις εκθέσεις ειδήσεων είναι τόσο πανταχού παρούσα που μια ιστορία χωρίς φωτογραφίες σε ένα σύγχρονο ακροατήριο θα ήταν ελλιπής, είναι σαν να παίρνεις μόνο τη μισή ιστορία. Οι καταναλωτές εξαρτώνται από τους φωτοδημοσιογράφους για να τους φέρουν τις εικόνες που θα επιτρέψουν σε αυτούς να αισθανθούν συνδεμένοι με τις μακρινές πραγματικότητες και ακόμα να κατανοήσουν αυτές τις πραγματικότητες.
Η φωτοδημοσιογραφία διαχωρίζει τον εαυτό της από άλλες μορφές επαγγελματικής φωτογραφίας από την εμμονή της στις αρχές της δημοσιογραφίας: επικαιρότητα, ακρίβεια, δίκαιη αντιπροσώπευση του πλαισίου των γεγονότων και των γεγονότων που αναφέρονται, και υπευθυνότητα στο κοινό. Ενώ ένας γαμήλιος φωτογράφος π.χ μπορεί να φωτογραφίζει ένα πραγματικό γεγονός, η ευθύνη του είναι στον πελάτη και την παρουσίαση που ο πελάτης θα επιθυμούσε να δει. Ένας δημοσιογράφος, από την άλλη, δεν μπορεί να κρατηθεί στις απαιτήσεις του φωτογραφικού θέματος, αλλά θα πρέπει να ενδιαφερθεί για την παραγωγή των επακριβών ειδήσεων για το κοινό
.
photo by claus bjorn Larsen_Kosovo

Εκτός από την ακρίβεια, ο φωτοδημοσιογράφος πρέπει να είναι προσεκτικός για να μην αποκλείσει τα σημαντικά μέρη του πλαισίου του γεγονότος που φωτογραφίζονται. Μια φωτογραφία ενός μεμονωμένου στασιαστή που σπάζει ένα παράθυρο καταστήματος μπορεί να μοιάσει με μια απομονωμένη πράξη εγκληματικότητας εάν ο φωτοδημοσιογράφος δεν το παρουσιάσει στα πλαίσια ενός μεγαλύτερου κοινωνικού γεγονότος του οποίου η σημασία υπερβαίνει τη μεμονωμένη πράξη. Η ετοιμότητα στην φωτοδημοσιογραφία , μαζί με την τρέχουσα τροχιά της, εξαρτάται πολύ από τις τεχνολογικές εξελίξεις στη φωτογραφική μηχανή. Από τον πόλεμο της Κριμαίας, στα μέσα του 19ου αιώνα , οι φωτογράφοι χρησιμοποιούσαν τη νέα τεχνολογία της φωτογραφικής μηχανής για να καταγράψουν τις εικόνες των βρετανών στρατιωτών. Εντούτοις, η διαδεδομένη χρήση των φωτογραφικών μηχανών ως τρόπου μεταφοράς των ειδήσεων δεν ήρθε μέχρι την εμφάνιση μικρότερων και πιο φορητών φωτογραφικών μηχανών που χρησιμοποιούσαν το φιλμ για να καταγράψουν τις εικόνες. Η εμφάνιση της φωτογραφικής μηχανής Leica 35 χιλ. τη δεκαετία του '30 το κατέστησε εφικτό για τους φωτογράφους να κινηθούν γρήγορα με τη δράση, παίρνοντας εικόνες των γεγονότων καθώς κινούνταν. Οι εφημερίδες εκμεταλλεύτηκαν γρήγορα αυτήν την φορητότητα, και έντυπα όπως το Life το Sports Illustrated και η Daily Mirror εδραίωσαν τη φήμη τους στις άμεσες και έγκαιρες εικόνες των θεμάτων που ενδιέφεραν τους αναγνώστες τους. Στην πρώτη χρυσή εποχή της φωτοδημοσιογραφίας , που διάρκεσε από τη δεκαετία του '30 μέχρι τη δεκαετία του '50, φωτογράφοι όπως ο Robert Capa και ο Alfred Eistenstaedt έγιναν πολύ γνωστά ονόματα στο διψασμένο για ειδήσεις καταναλωτικό κοινό.
                                       photo by Γιάννης Μπεχράκης
Ο Capa θα ιδρύσει αργότερα, μαζί με τρείς άλλους φωτοδημοσιογράφους, τo Magnum agency , που υποστήριξε τους φωτοδημοσιογράφους και διαπραγματεύτηκε, πετυχαίνοντας να τα πάρει, τα πνευματικά δικαιώματα των εικόνων τους.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '70, η πολιτιστική σημασία της φωτοδημοσιογραφίας άρχισε να αναγνωρίζεται από τον κόσμο της τέχνης, και στους φωτοδημοσιογράφους δόθηκε η προοπτική για εκθέσεις στα μουσεία και τις γκαλερί . Φωτοδημοσιογράφοι όπως ο Don McCullin έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης μέσα από εκθέσεις τους σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Σήμερα, τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία σε όλο τον κόσμο αφιερώνουν μια περίοδο του χρόνου στους φωτοδημοσιογράφους και τους φωτογράφους γεγονότων(documentary photographers) .
Με την εισαγωγή της ψηφιακής κάμερας, ο φωτοδημοσιογράφος έχει αυξήσει κατά πολύ την ικανότητά του στην υποβολή εκθέσεων-άρθρων της τελευταίας στιγμής ειδήσεων, από όλο τον κόσμο. Χωρίς πλέον τον περιορισμό της εμφάνισης του φιλμ οι ψηφιακές κάρτες μπορούν να αποθηκεύσουν πάνω από χίλιες εικόνες(19,000 εικόνες η νέα 64GB XTRA ELITE CF, Ιούνιος 2008!!) και είναι λιγότερο ευαίσθητες στο φώς και στην έκθεση ακτίνων X των αερολιμένων. Με μια ασύρματη σύνδεση στο Διαδίκτυο, ένας φωτοδημοσιογράφος μπορεί να στείλει τις εικόνες του από τον τομέα που δρα, στο συντάκτη του, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, από την αρχική σύλληψής τους. Σαν μέσο, η ψηφιακή φωτογραφία έχει ανοίξει νέους τρόπους για τη συλλογή και παρουσίαση των ειδήσεων, από τα μικρά ενημερωτικά δελτία ιδιωτικών news web pages, μέχρι και απευθείας σύνδεση σε blogs. Αυτοί οι νέοι «χώροι» ειδήσεων, παρουσίασης γεγονότων, σημαίνουν μια αυξανόμενη αγορά και έναν επιταχυνόμενο ρυθμό για τη μετάδοση των ειδήσεων μέσω των φωτογραφικών εικόνων.
Η νέα και ογκώδης 64GB κάρτα από την MICRODIA XTRA ELITE CF είναι ικανή να αποθηκεύσει πάνω από 19.000 εικόνες υψηλής ανάλυσης από μια φωτογραφική μηχανή των 20 megapixel.

Πολεμική φωτογραφία… η φωτογραφία του πόνου.
Η πολεμική φωτογραφία συλλαμβάνει τις εικόνες μιας ένοπλης σύγκρουσης, αλλά και της ζωής των απλών ανθρώπων, σε εμπόλεμες περιοχές. Η πολεμική φωτογραφία απεικονίζει το τρόμο του πολέμου, που στον μαύρο καμβά του όμως, υπάρχουν και οι ανιδιοτελείς πράξεις της θυσίας. Αντίθετα από τα έργα ζωγραφικής ή τα σχέδια του πολέμου, οι πραγματικές εικόνες δεν αλλάζουν εύκολα στις φωτογραφίες. Οι φωτογράφοι που συμμετέχουν σε αυτά τα μέρη μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι πολλές φορές με τον κίνδυνο να χάσουν την ζωή τους στην προσπάθεια τους να πάρουν εικόνες από την εμπόλεμη ζώνη. Οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι προστατεύονται από τις διεθνείς συμβάσεις στα πεδία των εχθροπραξίων, αλλά η ιστορία δείχνει ότι θεωρούνται πολύ συχνά στόχοι από τις αντιμαχόμενες ομάδες . Μερικές φορές για να παρουσιάσουν την σκληρότητα των αντιπάλων τους και άλλες φορές για να αποτρέψουν τα γεγονότα από το να γνωστοποιηθούν μέσω των φωτογραφιών . Η πολεμική φωτογραφία έχει γίνει πολύ πιο επικίνδυνη με τις ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες μιας ένοπλης σύγκρουσης δεδομένου ότι μερικοί τρομοκράτες στοχεύουν τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους. Στο δεύτερο πόλεμο του Περσικού Κόλπου, διάφοροι φωτογράφοι συνελήφθηκαν και εκτελέσθηκαν από τρομοκράτες ή πυροβολήθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές.
Chechnya, 1996 - Ruins of central Grozny. ©1996 James Nachtwey
Photo-John Moore of Getty Images

Ο Moore δήλωσε νωρίτερα αυτό το χρόνο(2008) ότι η φωτογραφία του, του εθνικού νεκροταφείου του Άρλινγκτον, άσκησε μεγάλη επίδραση στη ζωή του. " Τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν έρθει σε επαφή με το γραφείο Getty images με σχόλια για τη φωτογραφία, και ο προϊστάμενος του γραφείου Pancho δημοσίευσε μερικά από αυτά . Μερικά από τα πράγματα που είπαν οι άνθρωποι αυτοί με έχει αγγίξει πραγματικά. Ρωτήθηκα πρόσφατα ποια φωτογραφία μου είχε την μεγαλύτερη σημασία ,το πιο δυνατό μήνυμα στη σταδιοδρομία μου. Όταν κάνεις αυτή τη δουλεία για καιρό γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Εάν έπρεπε να απαντήσω αυτή την ερώτηση σήμερα, η σημαντικότερη φωτογραφία για μένα προσωπικά είναι αυτή η φωτογραφία , στο εθνικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον. Λόγω του μεγάλου χρόνου που ξόδεψα στην κάλυψη αυτών των πολέμων τα τελευταία χρόνια, είναι η πιο ομιλητική και δραματική φωτογραφία μου, αλλά και λόγω του θάρρους που επέδειξε, και της αγάπης της στον άνθρωπο της, αυτή η κοπέλα... αυτό μένει μέσα μου.

Magnum agency, 60 χρόνια ιστορίας

Το 1947 ο Robert Capa ο Henri Cartier-Bresson ο George Rodger και ο David Seymor ίδρυσαν μια από τις πιό χαρισματικές αντιπροσωπείες στην ιστορία της φωτοδημοσιογραφίας. Γεννήθηκε ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από φωτογράφους για φωτογράφους, αφήνοντας στο παρελθόν το καταναλωτικό σχήμα που προωθήθηκε από άλλες αντιπροσωπείες και περιοδικά, ερχόμενο πιο κοντά και ενισχύοντας την τέχνη κάθε ατόμου ως φωτογράφου. Εδώ και έξι δεκαετίες αυτή η μορφή επέτρεψε σε πάρα πολλούς φωτογράφους να δημιουργήσουν μια πιο στενή επαφή με τον κόσμο, λέγοντας μας μια ιστορία με τις εικόνες τους. Κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών το Magnum δοκιμάστηκε στις μεταβολές του χρόνου και προσαρμόστηκε στις εξελίξεις του κόσμου μας ,αλλά, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι το κέντρο βάρους σε αυτό που ετάχθη, μέχρι και σήμερα, φέρνοντας την ουσία και την τελειότητα της φωτογραφίας.


Εάν επισκεφθείς την σελίδα του Magnum στο διαδίκτυο και περιδιαβάσεις τις φωτογραφίες του είναι αδύνατο να παραμείνεις άθικτος… Κάθε μια από αυτές τις εικόνες λέει μια ιστορία, και όντας εικόνες κάποιας σύγκρουσης, λένε ειδικά τις ιστορίες του πόνου, της απελπισίας , του φόβου και του θανάτου. Αλλά όχι όλες τους, οι συγκρούσεις μπορεί να απεικονίζουν πάντα τον πόνο και το θάνατο, αλλά έχουν και την ελπίδα, και τη δύναμη και το θάρρος.

Έλληνες φωτορεπόρτερ



     Νίκος Οικονομόπουλος…η ματιά που βλέπει πολλά


Ο Οικονομόπουλος είναι ένας από τους περίπου 70 σημαντικούς φωτογράφους που ανήκουν στην οικογένεια του παραδοσιακού πρακτορείου Magnum, και στον οποίο θα μπορούσε κανείς να προσδώσει τον χαρακτηρισμό «μυστηριακός ρεαλιστής». Ο ρεαλισμός .του είναι έκδηλος και βρίσκει την αντιστοιχία του σε εκείνες τις φωτογραφίες που αναπαριστούν αμεσότερα την πραγματικότητα, ενώ το μυστήριο αναδύεται μέσα από το ταλέντο του να αναπλάθει αυτή την πραγματικότητα και να την επενδύει με τον προσωπικό του μύθο   
                                                                                                                                   κείμενο:ΝΙΝΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ

                                                                       φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Γεννημένος το 1953 στην Καλαμάτα, σπουδάζει νομικά και εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά για πολλά χρόνια. Αρχίζει να φωτογραφίζει το 1979, μέχρι το 1988 φωτογραφίζει ερασιτεχνικά και την ίδια χρονιά παραιτείται από την εφημερίδα για να αφιερώσει πλέον όλο τον χρόνο του στην φωτογραφία. Τα επόμενα δύο χρόνια ταξιδεύει και φωτογραφίζει στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Το 1990 ψηφίζεται δόκιμο μέλος του γαλλικού πρακτορείου MAGNUM και οι φωτογραφίες του αρχίζουν να δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο.

                                                                 φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO


Την ίδια χρονιά αρχίζει να φωτογραφίζει στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες (Αλβανία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία) και για την δουλειά αυτή βραβεύεται το 1992 με το Mother Jones Award (Σαν Φρανσίσκο). Το 1994 ψηφίζεται μόνιμο μέλος του MAGNUM και ολοκληρώνει την δουλειά του στα Βαλκάνια. Φωτογραφίζει επίσης του τσιγγάνους στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός πανευρωπαϊκού project για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό που του ανατέθηκε από τη Γαλλική φιλανθρωπική οργάνωση Les petits freres des Pauvres («Οι μικροί αδελφοί των φτωχών»). 

                                                   φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Το 1995 εκδίδεται το βιβλίο του In the Balkans στην Νέα Υόρκη και στην Αθήνα (Libro). Κατά την διάρκεια του 1995-1996 του ανατίθεται να φωτογραφίσει τους λιγνιτωρύχους στην Ελλάδα, τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και την πόλη του Τόκιο. Επίσης φωτογραφίζει στο Ισραήλ, στη Μολδαβία, στα Αραβικά Εμιράτα, στην Ισπανία και στην Σερβία. Το 1997-1998 φωτογραφίζει τους κατοίκους της πράσινης γραμμής στην Κύπρο, τους λαθρομετανάστες στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, τους νέους στην Ιαπωνία. Η φωτογραφική του πορεία συνεχίζεται στην FYROM, στην Αλβανία, στην Ίμβρο, στην Κορσική, την Ελληνοτουρκική μεθόριο και παράλληλα ξεκινάει το νέο του μακροχρόνιο project σχετικό με την Ελληνική διασπορά σε ολόκληρο τον κόσμο. 


                                                       φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Το 1999-2000 καλύπτει τη μαζική φυγή των Αλβανών από το Κόσοβο και φωτογραφίζει στην Τσεχία, τη Γαλλία, τη Σκωτία και την Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον, το 2000 ολοκληρώνει το project για ένα βιβλίο, για το οποίο φωτογράφισε 70 αφηγητές/παραμυθάδες σε 25 νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα ξεκινά πάλι να φωτογραφίζει στην Τουρκία προκειμένου να ολοκληρώσει ένα μακροχρόνιο προσωπικό έργο για τη χώρα. Το 2001 του απονέμεται το βραβείο Ιπεκτσί.
Φωτογραφίες του Νίκου Οικονομόπουλου έχουν δημοσιευθεί στο εξωτερικό, εκτός των άλλων, και στους: New York Times, The Independent, The Guardian, The Observer, Le Monde, Liberation, Il Giornale, ενώ έχουν εκτεθεί στις ΗΠΑ, Βρετανία, Μεξικό, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Σουηδία, Δανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Τουρκία, Ελλάδα και αλλού. 


                                                                φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι γύρω μας αλλά λίγοι είναι εκείνοι που κυριολεκτικά ζουν για την φωτογραφία και με την φωτογραφία. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι φωτογράφοι, έχουν μέσα τους ένα έμφυτο ταλέντο το οποίο όταν δουλευτεί οδηγεί σε μεγάλα έργα. Το 1999, κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου στην Αθήνα το οποίο παρουσίαζε ο Νίκος Οικονομόπουλος, είχε πει κάτι πολύ ενδιαφέρον που λίγοι το πρόσεξαν, «αυτός που είναι καλός φωτογράφος είναι και καλός οδηγός αυτοκινήτου». Διότι δεν αρκεί η ματιά να τρέχει μόνο μπροστά, στο πίσω καθρεφτάκι ή στα πλαϊνά, και σ’ αυτά που συμβαίνουν κοντά στο αυτοκίνητο. Ενώ το μάτι κοιτάζει μπροστά πρέπει να βλέπει ταυτόχρονα και περιμετρικά, να κοιτάζει αυτά που υπάρχουν και συμβαίνουν σε πιο μακρινή απόσταση και να υπολογίζει, να προβλέπει τις κινήσεις που πιθανότατα να συμβούν, όπως κάνει ο παίκτης στο σκάκι. Στις φωτογραφίες του Οικονομόπουλου είναι έντονη αυτή η ματιά που βλέπει πολλά, που προλαβαίνει να απαθανατίσει την πεταλούδα πάνω στον ώμο του ανυποψίαστου νεαρού στην Τουρκία, τον άνεμο που δίνει μελωδία στα απλωμένα ρούχα σε στρατόπεδο Σομαλών προσφύγων στην Υεμένη, τον μελαγχολικό άρρωστο ξαπλωμένο μέσα στην φύση της Αράχοβας και τόσες άλλες υπέροχες εικόνες.

 
Κείμενο: Ιωάννα Βασδέκη από http://www.photo.gr



Το φωτογραφικό άλμπουμ  ΒΑΛΚΑΝΙΑ  του Νίκου  Οικονομόπουλου 






 



Γιάννης Μπεχράκης
Reuters(Greece)Chief-Photographer
  Ο Γιάννης Μπεχράκης, γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και έχει καλύψει από το 1987, όταν ξεκίνησε να εργάζεται στο Reuters, μέχρι σήμερα τους πολέμους στον Κόλπο, στη Κροατία, Βοσνία, Κόσοβο την Τσετσενία, στην Σομαλία, στη Σιέρα Λεόνε το Αφγανιστάν και τις ένοπλες συγκρούσεις στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

                                               photo by y.mpehrakis
Ανάμεσα στις δεκάδες βραβεύσεις το 2002 ο Γιάννης Μπεχράκης κέρδισε το βραβείο Bayeux για τους πολεμικούς ανταποκριτές, στον ετήσιο παγκόσμιο διαγωνισμό για την βράβευση των δημοσιογράφων που καλύπτουν πολεμικές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο.
                                           photo by y.mpehrakis
Επίσης το 2000 στο Άμστερνταμ του απενεμήθη το πρώτο βραβείο στην κατηγορία "Ειδήσεις" στον παγκόσμιο φωτογραφικό διαγωνισμό WORLD PRESS PHOTO αναμεσα σε 4.000 φωτογράφους απο 122 χωρες και 40.000 φωτογραφίες, η πιο σημαντική παγκόσμια διάκριση στο χώρο της φωτογραφίας. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε από το OVERSEAS PRESS CLUB of AMERICA στη Νέα Υόρκη για το καλύτερο ξένο ρεπορτάζ στις ΗΠΑ το πιο σημαντικό βραβείο για ξένους ανταποκριτές στην Αμερική
                                          photo by y.mpehrakis
Στην Ελλάδα, ο Μπεχράκης έχει αναγορευτεί πεντε φορές φωτορεπόρτερ της χρονιάς απο την Fuji, ενώ του έχει απονεμηθεί και το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2000.
                                               photo by y.mpehrakis
Εκτός από τα μεγάλα γεγονότα που κάλυψε σχεδόν σε όλη την υφήλιο κάλυψε και τους τρεις τελευταίους Ολυμπιακούς αγώνες το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ και πλήθος μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί στα μεγαλύτερα περιοδικά και εφημερίδες του παγκόσμιου τύπου όπως οι New York Times, Washington Post, London Times,Guardian, Newsweek, Time Magazine κλπ.

                                           photo by y.mpehrakis
Σπούδασε φωτογραφία ( BA in Middlesex University) και στα τέλη του 1987 άρχισε συνεργασία με το πρακτορείο REUTERS. To 1988 προσελήφθη από το REUTERS στο Λονδίνο. Το 1989 ανέλαβε επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του REUTERS στην Ελλάδα και το 2000 προήχθη σε Chief-Photographer.
Ο Γιάννη Μπεχράκης είναι από εκείνους τους φωτογράφους παγκοσμίως, που διαθέτει το χάρισμα κάθε φορά που φωτογραφίζει να κατορθώνει να δίνει στις φωτογραφίες του τέτοια ταυτότητα που να είναι αναγνωρίσιμες και να παραπέμπουν στον δημιουργό τους.
                                          photo by y.mpehrakis
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος έγραψε για τον Μπεχράκη…
“Γύρω στο 1975 με μία κόντακ ινσταμάτικ άρχισε να τραβάει τις πρώτες του φωτογρφαφίες - κυρίως τους συμμαθητές του.
Η πρώτη φωτογραφία που δημοσίευσε ήταν για το εξώφυλλο του δίσκου ενός συγκροτήματος με το όνομα “Μασέλες” στα μέσα της δεκαετίας του 80.
Το 1985 γράφτηκε στον ΑΚΤΟ στο τμήμα φωτογραφίας και τότε αποφάσισε ότι αυτή θα είναι η ζωή του (τότε είχε πει “δουλειά” του, αλλά ουσιαστικά έγινε η ζωή του)
Πολλές φορές έχει νιώσει “δυνατός” μετά από ένα “κλικ” της μηχανής του αφού μέσω του Reuters δισεκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν τα ντοκουμέντα που καταγράφει.
Έχει “λογοκρίνει” φωτογραφίες του για να προστατέψει τους πρωταγωνιστές του από προβλήματα αντιθέτως δεν του έχουν λογοκρίνει ποτέ φωτογραφία του.
Δεν ξέρει ποια φωτογραφία δεν έχει τραβήξει ακόμη.
Ακούει soul, Rock ‘n Roll & Rock και όταν ξενιτεύεται μόνο κάποιες φωτογραφίες θα πάρει μαζί του για να του θυμίζουν την Αθήνα.
Πιστεύει ότι η Ζωή είναι χρωματιστή και καθώς περνάει ο καιρός ξεθωριάζει!”
Source-http://www.u-hoo.gr/gianniskafatos/

Συνέντευξη στο video clip  με το  φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη


19 Ιουλ 2008

Ο Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας και το Athens Photo Festival 2008

0 comments

Ο Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας στην Αθήνα (από το 1987) αποτελεί τον παλαιότερο θεσμό μαζικών φωτογραφικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα και έναν από τους παλαιότερους στην παγκόσμια φωτογραφική σκηνή.
Στις δεκατρείς έως σήμερα διοργανώσεις του έχουν παρουσιαστεί περισσότερες από 400 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ελλήνων και ξένων φωτογράφων και έχουν διοργανωθεί περισσότερες από 200 παράλληλες εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν δύο διεθνή φωτογραφικά συνέδρια, διαλέξεις, προβολές, φωτογραφικά σεμινάρια και εργαστήρια και ελληνικά και διεθνή portfolio reviews που είχαν ως αποτέλεσμα (στο τέλος της δεκαετίας του ‘80) την για πρώτη φορά σημαντική εξαγωγή ελληνικών και ομαδικών εκθέσεων σε σημαντικές διεθνείς εκδηλώσεις του εξωτερικού (Mois de Photo a Paris, Primavera Fotografica, Houston FotoFest, Nice Audiovisuel, Israeli Biennale κ.ά.) καθώς και την πρόκληση σημαντικών δημοσιευμάτων για την ελληνική φωτογραφία στο διεθνή ημερήσιο (Le Monde, Liberation κ.ά.) και περιοδικό τύπο (Camera International, European Photography, Foto, Focus κ.ά.).
   
Στέλιος Ευσταθόπουλος, Camera International    Στεφανία Μιζάρα, Belleville et Menilmontant
                                                          
                                                         all rights reserved                                     
                                                                   
 
Το φθινόπωρο του 2007  ήταν η τελευταία ως ετήσιος θεσμός- διοργάνωσή του ο Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας στην Αθήνα ,ολοκληρώνοντας  ένα γόνιμο κύκλο δύο δεκαετιών (1987-2007) γεμάτων από μνήμες πετυχημένων ενεργειών που τοποθέτησαν την ελληνική φωτογραφία στην παγκόσμια φωτογραφική σκηνή.
Η φετινή  διοργάνωσή του με τη μορφή Διεθνούς Βiennale  σαν Athens Photo Festival που η διοργάνωσή του προγραμματίζεται για το φθινόπωρο του 2008, συνιστά φυσική συνέχεια του εικοσαετούς Διεθνούς Μήνα Φωτογραφίας στην Αθήνα που αποτέλεσε τον πρωτεύοντα και παλαιότερο ελληνικό θεσμό μαζικών εκδηλώσεων αφιερωμένο στην τέχνη της φωτογραφίας.
                       Γιώργος Χαϊδόπουλος,         Ισμήνη Γούλα 2006
                                                   all rights reserved

Πρόκειται για ένα διεθνούς εμβέλειας πολιτιστικό γεγονός που εντάσσεται σε ένα δίκτυο διεθνών φωτογραφικών διοργανώσεων καθιστώντας και την Αθήνα επίκεντρο της διεθνούς φωτογραφικής σκηνής. Επιδίωξη της διοργάνωσης είναι να διευρύνει την υπάρχουσα πλατφόρμα παρουσίασης της ετήσιας ελληνικής φωτογραφικής παραγωγής και επαφής καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες.
Το εκθεσιακό πρόγραμμα του Athens Photo Festival 08 περιλαμβάνει περισσότερες από 40 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις οποίες θα συμμετάσχουν περισσότεροι από 200 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.  
Θεματικό εκθεσιακό πρόγραμμα
Ο κεντρικός άξονας των εκθέσεων επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο θέμα που πραγματεύεται η φετινή διοργάνωση και που είναι η μεσόγειος.
Παράλληλο εκθεσιακό πρόγραμμα
Εκθέσεις σε γκαλερί και αίθουσες τέχνης της πόλης παρουσιάζουν έργα Ελλήνων και ξένων φωτογράφων, χωρίς απαραίτητα το έργο τους να συσχετίζεται με το θέμα. Ο άξονας αυτός επιδιώκει να παρουσιάσει έργα ιδιαίτερου εικαστικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος.
Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι
Η έκθεση Νέοι Έληνες Φωτογράφοι 2008 εισέρχεται δυναμικά στην τρίτη δεκαετία παρουσίας της στο φωτογραφικό χώρο. Στόχος της διοργάνωσης είναι να διευκολύνει την πρόσβαση νέων καλλιτεχνών στον εικαστικό χώρο και την ανάδειξη του έργου τους στο ευρύτερο κοινό.
Ομαδικές εκθέσεις
Μία σειρά από ομαδικές εκθέσεις σημαντικού ενδιαφέροντος πλαισιώνουν το εκθεσιακό πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ.
Η φωτογραφία στις βιτρίνες της Αθήνας
Κατά τη διάρκεια της φετινής διοργάνωσης, βιτρίνες γνωστών καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας  θα φιλοξενήσουν φωτογραφίες νέων Ελλήνων φωτογράφων, φέρνοντας το φωτογραφικό μέσο στην άμεση θέα του Αθηναϊκού κοινού.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ 2008»
Αθήνα, Νοέμβριος 2008
 Ο θεσμός της έκθεσης «Νέοι Έληνες Φωτογράφοι» που γεννήθηκε και μεγάλωσε πλάι στον Διεθνή Μήνα Φωτογραφίας στην Αθήνα εισέρχεται δυναμικά στην τρίτη δεκαετία παρουσίας του στα καλλιτεχικά δρώμενα της χώρας. Στόχος της διοργάνωσης είναι να διευκολύνει την πρόσβαση νέων φωτογράφων στην καλλιτεχνική σκηνή, την ανάδειξη του έργου τους και να έρθουν σε επαφή με το ευρύ  κοινό. Η έκθεση Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι 2008 διεξάγεται με την υποστήριξη της Γ.Γ. Νέας Γενίας. Την ευθύνη της διοργάνωσης φέρει το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας.
Άρθρο 1. Προκήρυξη
Tο Eλληνικό Kέντρο Φωτογραφίας προκηρύσσει την 17η Πανελλήνια Έκθεση Φωτογραφίας Nέοι Έλληνες Φωτογράφοι 2008. H έκθεση θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο του 2008, στο πλαίσιο του Athens Photo Festival / 15ου Διεθνούς Mήνα Φωτογραφίας στην Aθήνα, σε αίθουσα που θα ανακοινωθεί.
Άρθρο 2. Δικαίωμα Συμμετοχής
Δικαίωμα συμμετοχής στην έκθεση αυτή έχουν όλοι οι νέοι φωτογράφοι, ερασιτέχνες, επαγγελματίες και σπουδαστές σχολών από 18 έως 30 ετών, (που έχουν γεννηθεί μετά τις 1/1/1978) και έχουν την ελληνική ιθαγένεια ή είναι ελληνικής καταγωγής.
Άρθρο 3. Θέμα
Tο θέμα είναι ελεύθερο, αρκεί οι εικόνες που θα υποβληθούν να παρουσιάζουν το σύνολο ή μέρος μιας φωτογραφικής εργασίας και να έχουν ομοιογένεια στο περιεχόμενο και το ύφος.
Άρθρο 4. Tεχνικές Προδιαγραφές
Η κάθε πρόταση θα πρέπει να συντίθεται από ένα σύνολο οκτώ -το ελάχιστο- έως δώδεκα -το περισσότερο- σε ένα κοινό μέγεθος και εκτύπωσης της επιλογής του συμμετέχοντος, ανεξαρτήτως του τελικού μεγέθους της προτεινόμενης παρουσίασης. Oι φωτογραφίες δεν πρέπει να είναι επικολλημένες σε οποιοδήποτε άλλο υλικό (χαρτόνι κ.λπ.). Διαφάνειες (σλάιντ) ή ψηφιακά αρχεία σε CD κ.λπ. δεν γίνονται δεκτό. Τα έργα θα υποβάλλονται ταχυδρομικώς σε ψηφιακή μορφή CD-Rom ή σε μορφή τυπωμάτων και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (αρχεία χαμηλής ανάλυσης). Σε περίπτωση που η συμμετοχή συνιστά εγκατάσταση είναι απαραίτητη η λεπτομερής περιγραφή τόσο της εγκατάστασης όσο και των υλικών κατασκευής με σχέδια, δείγματα των υλικών και φωτογραφίες του έργου.
Άρθρο 5. Aριθμός Συμμετοχών
Kάθε συμμετέχων μπορεί να υποβάλει το ανώτερο δύο διαφορετικές εργασίες του με δύο διαφορετικές δηλώσεις συμμετοχής.
Άρθρο 6. Περιορισμοί Oι εργασίες που θα υποβληθούν δεν θα πρέπει να έχουν εκτεθεί σε ατομική ή άλλη ομαδική έκθεση και ούτε θα πρέπει να εκτεθούν σε άλλη έκθεση πριν  
από το τέλος του Oκτωβρίου 2008. Eξαίρεση αποτελούν οι σπουδαστικές εκθέσεις που πραγματοποιούνται με την ευθύνη των σχολών στους εκθεσιακούς χώρους τους.
Άρθρο 7. Δήλωση συμμετοχής
Kάθε συμμετέχων πρέπει απαραίτητα να συμπληρώσει την έντυπη δήλωση συμμετοχής που
βρίσκεται διαθέσιμη στο δικτυακό τόπο www.photofestival.gr.
Άρθρο 8. Προθεσμία υποβολής
Tελευταία ημερομηνία αποστολής της αίτησης συμμετοχής και του φωτογραφικού υλικού  oρίζεται η 7 Σεπτεμβρίου 2008.
Για περαιτέρω πληροφορίες  επικοινωνήστε .
Τσάμη Καρατάσου 15
117 42 Αθήνα

15 Ιουλ 2008

Η φωτογραφία “κατεβαίνει” στο δρόμο

0 comments

Η φωτογραφία στη σύγχρονη εποχή μας έχει σχεδόν κυριαρχήσει παντού.
Αν δώσετε σημασία στα ερεθίσματα μίας καθημερινής σας μέρας θα αντιληφθείτε ότι κατακλύζετε από εικόνες που έρχονται από παντού και μάλιστα με τρομακτική ταχύτητα. Από τις εικόνες που θα αντικρίσετε στην πρωινή σας εφημερίδα, μέχρι τα διαφημιστικά φυλλάδια που γεμίζουν το γραμματοκιβώτιό σας. Βγαίνετε από την πόρτα σας για να πάρετε το λεωφορείο και το βλέπετε να έρχεται στολισμένο με δεκάδες εικόνες-μηνύματα στις λαμαρίνες του.
Μην ανησυχείτε ΔΕΝ γλιτώσατε, γιατί μέχρι να φθάσετε στην δουλεία σας θα βομβαρδιστείτε από χιλιάδες εικόνες που βρίσκονται στους τοίχους, τα καταστήματα, τις οροφές των κτηρίων και δεν ξέρω και εγώ που αλλού βρίσκει να τις αναρτήσει η ανθρώπινη εφευρετικότητα. Μιλάμε για τις αφίσες, μεγάλες, μικρές, μέτριες, γιγάντιες, όλες κάτι θέλουν να πουν…η να πουλήσουν και η φωτογραφία εκεί…παρόν!
(Στο τέλος του άρθρου συμπεριελήφθη μία συλλογή από αφίσες με κυρίαρχο θέμα την φωτογραφία και κύρια παρουσιάσεις φωτογραφικών εκθέσεων, ελληνικών και ξένων)
 
 οι  αφίσες  μέσα στο άρθρο είναι επιλογή απο τις   βραβευμένες  του 2007  από  την EPICA AWARDS

   Το Epica Award δημιουργήθηκε το 1986,  με στόχο την  ενθάρρυνση  ψηλών πρότυπων  στη δημιουργικότητα της ευρωπαϊκής διαφήμισης καθώς και την  ενίσχυση των  διαφημιστικών γραφείων , των εταιριών   παραγωγής και των φωτογράφων ώστε  να αναπτύξουν τη φήμη τους σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή  ήπειρο.



                                                    Photographers Carl Stolze

Ιστορικά…
Η αφίσα διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στα μέσα επικοινωνίας κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αυτή τη φορά ,σε σχέση με πριν την έναρξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου, μοιράστηκε το επίκεντρο με άλλα μέσα, κυρίως το ραδιόφωνο και το τύπο. Μέχρι τότε, οι περισσότερες αφίσες ήταν τυπωμένες χρησιμοποιώντας την τεχνική μαζικής παραγωγής φώτο όφσετ , η οποία οδήγησε στο γνωστό σχέδιο dot pattern που υπήρχε στις εφημερίδες και τα περιοδικά. Η χρήση της φωτογραφίας στις αφίσες, που άρχισε στη Σοβιετική Ένωση κατά την δεκαετία του '20, είναι σήμερα μια συνηθισμένη και μπορώ να πω κυρίαρχη πρακτική.

                                                      Photographer Paul Wakefield


 Μετά από τον πόλεμο, η αφίσα έχασε από το πρωταγωνιστικό της ρόλο στις περισσότερες χώρες καθώς η τηλεόραση έγινε ένας πρόσθετος ανταγωνιστής. Ο δυνατότερος κρίκος της κλασικής ηλικίας της λιθογραφικής αφίσας εμφανίστηκε στην Ελβετία, όπου η κυβέρνηση προωθώντας την βιομηχανία εκτύπωσης είχε ως αποτέλεσμα να καταφέρει να φτάσει σε εξαιρετική τελειότητα στις αφίσες. Με το τέλος της λιθογραφικής εκτύπωσης στη δεκαετία του '50, ο Leupin, ο Brun και  άλλοι καλλιτέχνες, γύρισαν σε ένα χιουμοριστικό ύφος εμπιστευόμενοι λιγότερο το πλούσιο χρώμα και τις συστάσεις της λιθογραφικής εκτύπωσης.

                                  Photographers Henrik Halvarsson  Marina Kereklidou

Η κυριαρχία της Ελβετίας στο τομέα των αφισών συνέχισε να αυξάνεται προς το τέλος της δεκαετίας του '50 με την ανάπτυξη ενός νέου γραφικού ύφους που είχε τις ρίζες του στο Bauhaus. Λόγω της ισχυρής εμπιστοσύνης του στα τυπογραφικά στοιχεία μαύρο-άσπρο, το νέο ύφος έμεινε γνωστό ως «διεθνές τυπογραφικό ύφος». Επεξεργασμένο στις σχολές σχεδίου της Ζυρίχη και της Βασιλείας, το ύφος αυτό χρησιμοποίησε ένα μαθηματικό πλέγμα με ακριβείς γραφικούς κανόνες και τη μαυρόασπρη φωτογραφία, για να προσφέρει μια σαφή και λογική δομή. Έγινε το κυρίαρχο γραφικό ύφος σχεδίου στον κόσμο κατά τη δεκαετία του '70, και συνεχίζει να ασκεί την επιρροή του μέχρι σήμερα. Το νέο ύφος ταίριαξε τέλεια στην όλο και περισσότερο σφαιρική μεταπολεμική αγορά.

                                                        Photographers Michael Lewis

Το «διεθνές τυπογραφικό ύφος» άρχισε να χάνει την ενέργειά του κατά τη δεκαετία του '70 αρχές της δεκαετίας του '80. Πολλοί το επέκριναν σαν «κρύο», φορμαλιστικό και δογματικό. Ένας νεαρός δάσκαλος τότε, ο Βολφγκαγκ Weingart οδήγησε την επανάσταση , φέρνοντας το κυρίαρχο γραφικό ύφος του, ευρέως γνωστό ως μεταμοντέρνο σχέδιο( Post-Modern ). Ο Weingart πειραματίστηκε με τη διαδικασία εκτύπωσης όφσετ για να παραγάγει αφίσες που έδειχναν σύνθετες και χαοτικές, εύθυμες και αυθόρμητες - όλες σε πλήρη αντίθεση με τις διδασκαλίες του elders' . Η απελευθέρωση της τυπογραφίας από τον Weingart ήταν ένα σημαντικό βήμα για τις διάφορες νέες μορφές, από το Memphis και το Retro μέχρι τις προόδους που εμφανίζονται σήμερα στην ηλεκτρονική γραφιστική. Ο ρόλος και η εμφάνιση της αφίσας έχουν αλλάξει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα για να ικανοποιήσουν τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας. Αν και ο ρόλος τους είναι λιγότερο κεντρικός από ήταν 100 χρόνια πριν, η αφίσα θα εξελιχθεί περαιτέρω δεδομένου ότι ο υπολογιστής και το World Wide Web φέρνουν πλέον ένα νέο  τρόπο επικοινωνίας  στον 21ο αιώνα. Μέσω της μακράς ιστορίας της, η αφίσα έχει αποδειχθεί ένα εντυπωσιακά ελαστικό μέσο, προσαρμοσμένο σε ποικίλες αισθητικές και χρήσεις. Ενώ δεν είναι το κύριο μέσο για την εμπορική διαφήμιση (που έχει αντικατασταθεί από το Τύπο, το ραδιόφωνο, και την τηλεόραση), αυτό παραμένει σημαντικό στα διάφορα εμπορικά πλαίσια, ειδικότερα στους σταθμούς μετρό, τις πανεπιστημιουπόλεις , ακόμα και κατά μήκος των εθνικών δρόμων υπό μορφή πίνακα διαφημίσεων. Η εμπορική χρήση της αφίσας είναι πάντα μια από τις πτυχές της. Είναι εξίσου σημαντική όμως ως δημοφιλές πολιτιστικό μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλα τα μεγάλα πολιτιστικά όργανα  τις πολιτικές κινήσεις και τα μεμονωμένα άτομα και να δώσει οπτική έκφραση στις ιδέες και τις πεποιθήσεις τους. Αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί για τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή το Τύπο.

                                                     Photographers Niklas Ahlm  Vostro


Η μοναδική θέση της αφίσας στη διατομή των διαφορετικών καλλιτεχνικών μέσων οι καλές και εφαρμοσμένες τέχνες ο πολιτισμός, η πολιτική, και το εμπόριο και τέλος όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες και το μαζικό ακροατήριο έχουν φέρει πολλούς από τους πιό φιλόδοξους και οραματιστές καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, φωτογράφους και σχεδιαστές του 20ού αιώνα στο μέσο. Έχουν δει την αφίσα ως το μέσο για να περάσουν έξω στο δρόμο, πέρα από τα σαλόνια και τα μουσεία, και τη δέσμευση στο κόσμο.
Έχοντας συμπεριλήφθη στα καθημερινά πολιτιστικά, πολιτικά, ή εμπορικά ζητήματα, η αφίσα είναι στα καλύτερά της , και συνεχίζει να είναι, όντας ένα εξαιρετικό κοινωνικό και καλλιτεχνικό ντοκουμέντο.

Αποσπάσματα από: Η σύγχρονη αφίσα του Stuart Wrede, μουσείο σύγχρονης τέχνης,

Αφίσες με θέμα εκθέσεις φωτογραφίας 
 
                                                     
Ελληνικές αφίσες
 
    all posters is under copyrights by their creators