27 Ιουλ 2008

Φωτοδημοσιογραφία…τα "μάτια μας" στον κόσμο


Η φωτογραφία έχει επηρεάσει τον τρόπο που πολλοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο,
καταλαβαίνουν, μαθαίνουν και αντιλαμβάνονται τον κόσμο τους. Ένας από τους πιο ενδεικτικούς τομείς για αυτό το παράδειγμα είναι η φωτοδημοσιογραφία, (photojournalism).

Η φωτοδημοσιογραφία είναι η χρήση φωτογραφιών από κοινού με την υποβολή άρθρου, έκθεσης ειδήσεων στα μέσα, όπως οι εφημερίδες, τα περιοδικά, οι τηλεοπτικές ειδήσεις ακόμα και η υποβολή ρεπορτάζ η άρθρου στο Διαδίκτυο. Η ενσωμάτωση των φωτογραφιών στις εκθέσεις ειδήσεων είναι τόσο πανταχού παρούσα που μια ιστορία χωρίς φωτογραφίες σε ένα σύγχρονο ακροατήριο θα ήταν ελλιπής, είναι σαν να παίρνεις μόνο τη μισή ιστορία. Οι καταναλωτές εξαρτώνται από τους φωτοδημοσιογράφους για να τους φέρουν τις εικόνες που θα επιτρέψουν σε αυτούς να αισθανθούν συνδεμένοι με τις μακρινές πραγματικότητες και ακόμα να κατανοήσουν αυτές τις πραγματικότητες.
Η φωτοδημοσιογραφία διαχωρίζει τον εαυτό της από άλλες μορφές επαγγελματικής φωτογραφίας από την εμμονή της στις αρχές της δημοσιογραφίας: επικαιρότητα, ακρίβεια, δίκαιη αντιπροσώπευση του πλαισίου των γεγονότων και των γεγονότων που αναφέρονται, και υπευθυνότητα στο κοινό. Ενώ ένας γαμήλιος φωτογράφος π.χ μπορεί να φωτογραφίζει ένα πραγματικό γεγονός, η ευθύνη του είναι στον πελάτη και την παρουσίαση που ο πελάτης θα επιθυμούσε να δει. Ένας δημοσιογράφος, από την άλλη, δεν μπορεί να κρατηθεί στις απαιτήσεις του φωτογραφικού θέματος, αλλά θα πρέπει να ενδιαφερθεί για την παραγωγή των επακριβών ειδήσεων για το κοινό
.
photo by claus bjorn Larsen_Kosovo

Εκτός από την ακρίβεια, ο φωτοδημοσιογράφος πρέπει να είναι προσεκτικός για να μην αποκλείσει τα σημαντικά μέρη του πλαισίου του γεγονότος που φωτογραφίζονται. Μια φωτογραφία ενός μεμονωμένου στασιαστή που σπάζει ένα παράθυρο καταστήματος μπορεί να μοιάσει με μια απομονωμένη πράξη εγκληματικότητας εάν ο φωτοδημοσιογράφος δεν το παρουσιάσει στα πλαίσια ενός μεγαλύτερου κοινωνικού γεγονότος του οποίου η σημασία υπερβαίνει τη μεμονωμένη πράξη. Η ετοιμότητα στην φωτοδημοσιογραφία , μαζί με την τρέχουσα τροχιά της, εξαρτάται πολύ από τις τεχνολογικές εξελίξεις στη φωτογραφική μηχανή. Από τον πόλεμο της Κριμαίας, στα μέσα του 19ου αιώνα , οι φωτογράφοι χρησιμοποιούσαν τη νέα τεχνολογία της φωτογραφικής μηχανής για να καταγράψουν τις εικόνες των βρετανών στρατιωτών. Εντούτοις, η διαδεδομένη χρήση των φωτογραφικών μηχανών ως τρόπου μεταφοράς των ειδήσεων δεν ήρθε μέχρι την εμφάνιση μικρότερων και πιο φορητών φωτογραφικών μηχανών που χρησιμοποιούσαν το φιλμ για να καταγράψουν τις εικόνες. Η εμφάνιση της φωτογραφικής μηχανής Leica 35 χιλ. τη δεκαετία του '30 το κατέστησε εφικτό για τους φωτογράφους να κινηθούν γρήγορα με τη δράση, παίρνοντας εικόνες των γεγονότων καθώς κινούνταν. Οι εφημερίδες εκμεταλλεύτηκαν γρήγορα αυτήν την φορητότητα, και έντυπα όπως το Life το Sports Illustrated και η Daily Mirror εδραίωσαν τη φήμη τους στις άμεσες και έγκαιρες εικόνες των θεμάτων που ενδιέφεραν τους αναγνώστες τους. Στην πρώτη χρυσή εποχή της φωτοδημοσιογραφίας , που διάρκεσε από τη δεκαετία του '30 μέχρι τη δεκαετία του '50, φωτογράφοι όπως ο Robert Capa και ο Alfred Eistenstaedt έγιναν πολύ γνωστά ονόματα στο διψασμένο για ειδήσεις καταναλωτικό κοινό.
                                       photo by Γιάννης Μπεχράκης
Ο Capa θα ιδρύσει αργότερα, μαζί με τρείς άλλους φωτοδημοσιογράφους, τo Magnum agency , που υποστήριξε τους φωτοδημοσιογράφους και διαπραγματεύτηκε, πετυχαίνοντας να τα πάρει, τα πνευματικά δικαιώματα των εικόνων τους.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '70, η πολιτιστική σημασία της φωτοδημοσιογραφίας άρχισε να αναγνωρίζεται από τον κόσμο της τέχνης, και στους φωτοδημοσιογράφους δόθηκε η προοπτική για εκθέσεις στα μουσεία και τις γκαλερί . Φωτοδημοσιογράφοι όπως ο Don McCullin έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης μέσα από εκθέσεις τους σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Σήμερα, τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία σε όλο τον κόσμο αφιερώνουν μια περίοδο του χρόνου στους φωτοδημοσιογράφους και τους φωτογράφους γεγονότων(documentary photographers) .
Με την εισαγωγή της ψηφιακής κάμερας, ο φωτοδημοσιογράφος έχει αυξήσει κατά πολύ την ικανότητά του στην υποβολή εκθέσεων-άρθρων της τελευταίας στιγμής ειδήσεων, από όλο τον κόσμο. Χωρίς πλέον τον περιορισμό της εμφάνισης του φιλμ οι ψηφιακές κάρτες μπορούν να αποθηκεύσουν πάνω από χίλιες εικόνες(19,000 εικόνες η νέα 64GB XTRA ELITE CF, Ιούνιος 2008!!) και είναι λιγότερο ευαίσθητες στο φώς και στην έκθεση ακτίνων X των αερολιμένων. Με μια ασύρματη σύνδεση στο Διαδίκτυο, ένας φωτοδημοσιογράφος μπορεί να στείλει τις εικόνες του από τον τομέα που δρα, στο συντάκτη του, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, από την αρχική σύλληψής τους. Σαν μέσο, η ψηφιακή φωτογραφία έχει ανοίξει νέους τρόπους για τη συλλογή και παρουσίαση των ειδήσεων, από τα μικρά ενημερωτικά δελτία ιδιωτικών news web pages, μέχρι και απευθείας σύνδεση σε blogs. Αυτοί οι νέοι «χώροι» ειδήσεων, παρουσίασης γεγονότων, σημαίνουν μια αυξανόμενη αγορά και έναν επιταχυνόμενο ρυθμό για τη μετάδοση των ειδήσεων μέσω των φωτογραφικών εικόνων.
Η νέα και ογκώδης 64GB κάρτα από την MICRODIA XTRA ELITE CF είναι ικανή να αποθηκεύσει πάνω από 19.000 εικόνες υψηλής ανάλυσης από μια φωτογραφική μηχανή των 20 megapixel.

Πολεμική φωτογραφία… η φωτογραφία του πόνου.
Η πολεμική φωτογραφία συλλαμβάνει τις εικόνες μιας ένοπλης σύγκρουσης, αλλά και της ζωής των απλών ανθρώπων, σε εμπόλεμες περιοχές. Η πολεμική φωτογραφία απεικονίζει το τρόμο του πολέμου, που στον μαύρο καμβά του όμως, υπάρχουν και οι ανιδιοτελείς πράξεις της θυσίας. Αντίθετα από τα έργα ζωγραφικής ή τα σχέδια του πολέμου, οι πραγματικές εικόνες δεν αλλάζουν εύκολα στις φωτογραφίες. Οι φωτογράφοι που συμμετέχουν σε αυτά τα μέρη μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι πολλές φορές με τον κίνδυνο να χάσουν την ζωή τους στην προσπάθεια τους να πάρουν εικόνες από την εμπόλεμη ζώνη. Οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι προστατεύονται από τις διεθνείς συμβάσεις στα πεδία των εχθροπραξίων, αλλά η ιστορία δείχνει ότι θεωρούνται πολύ συχνά στόχοι από τις αντιμαχόμενες ομάδες . Μερικές φορές για να παρουσιάσουν την σκληρότητα των αντιπάλων τους και άλλες φορές για να αποτρέψουν τα γεγονότα από το να γνωστοποιηθούν μέσω των φωτογραφιών . Η πολεμική φωτογραφία έχει γίνει πολύ πιο επικίνδυνη με τις ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες μιας ένοπλης σύγκρουσης δεδομένου ότι μερικοί τρομοκράτες στοχεύουν τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους. Στο δεύτερο πόλεμο του Περσικού Κόλπου, διάφοροι φωτογράφοι συνελήφθηκαν και εκτελέσθηκαν από τρομοκράτες ή πυροβολήθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές.
Chechnya, 1996 - Ruins of central Grozny. ©1996 James Nachtwey
Photo-John Moore of Getty Images

Ο Moore δήλωσε νωρίτερα αυτό το χρόνο(2008) ότι η φωτογραφία του, του εθνικού νεκροταφείου του Άρλινγκτον, άσκησε μεγάλη επίδραση στη ζωή του. " Τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν έρθει σε επαφή με το γραφείο Getty images με σχόλια για τη φωτογραφία, και ο προϊστάμενος του γραφείου Pancho δημοσίευσε μερικά από αυτά . Μερικά από τα πράγματα που είπαν οι άνθρωποι αυτοί με έχει αγγίξει πραγματικά. Ρωτήθηκα πρόσφατα ποια φωτογραφία μου είχε την μεγαλύτερη σημασία ,το πιο δυνατό μήνυμα στη σταδιοδρομία μου. Όταν κάνεις αυτή τη δουλεία για καιρό γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Εάν έπρεπε να απαντήσω αυτή την ερώτηση σήμερα, η σημαντικότερη φωτογραφία για μένα προσωπικά είναι αυτή η φωτογραφία , στο εθνικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον. Λόγω του μεγάλου χρόνου που ξόδεψα στην κάλυψη αυτών των πολέμων τα τελευταία χρόνια, είναι η πιο ομιλητική και δραματική φωτογραφία μου, αλλά και λόγω του θάρρους που επέδειξε, και της αγάπης της στον άνθρωπο της, αυτή η κοπέλα... αυτό μένει μέσα μου.

Magnum agency, 60 χρόνια ιστορίας

Το 1947 ο Robert Capa ο Henri Cartier-Bresson ο George Rodger και ο David Seymor ίδρυσαν μια από τις πιό χαρισματικές αντιπροσωπείες στην ιστορία της φωτοδημοσιογραφίας. Γεννήθηκε ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από φωτογράφους για φωτογράφους, αφήνοντας στο παρελθόν το καταναλωτικό σχήμα που προωθήθηκε από άλλες αντιπροσωπείες και περιοδικά, ερχόμενο πιο κοντά και ενισχύοντας την τέχνη κάθε ατόμου ως φωτογράφου. Εδώ και έξι δεκαετίες αυτή η μορφή επέτρεψε σε πάρα πολλούς φωτογράφους να δημιουργήσουν μια πιο στενή επαφή με τον κόσμο, λέγοντας μας μια ιστορία με τις εικόνες τους. Κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών το Magnum δοκιμάστηκε στις μεταβολές του χρόνου και προσαρμόστηκε στις εξελίξεις του κόσμου μας ,αλλά, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι το κέντρο βάρους σε αυτό που ετάχθη, μέχρι και σήμερα, φέρνοντας την ουσία και την τελειότητα της φωτογραφίας.


Εάν επισκεφθείς την σελίδα του Magnum στο διαδίκτυο και περιδιαβάσεις τις φωτογραφίες του είναι αδύνατο να παραμείνεις άθικτος… Κάθε μια από αυτές τις εικόνες λέει μια ιστορία, και όντας εικόνες κάποιας σύγκρουσης, λένε ειδικά τις ιστορίες του πόνου, της απελπισίας , του φόβου και του θανάτου. Αλλά όχι όλες τους, οι συγκρούσεις μπορεί να απεικονίζουν πάντα τον πόνο και το θάνατο, αλλά έχουν και την ελπίδα, και τη δύναμη και το θάρρος.

Έλληνες φωτορεπόρτερ



     Νίκος Οικονομόπουλος…η ματιά που βλέπει πολλά


Ο Οικονομόπουλος είναι ένας από τους περίπου 70 σημαντικούς φωτογράφους που ανήκουν στην οικογένεια του παραδοσιακού πρακτορείου Magnum, και στον οποίο θα μπορούσε κανείς να προσδώσει τον χαρακτηρισμό «μυστηριακός ρεαλιστής». Ο ρεαλισμός .του είναι έκδηλος και βρίσκει την αντιστοιχία του σε εκείνες τις φωτογραφίες που αναπαριστούν αμεσότερα την πραγματικότητα, ενώ το μυστήριο αναδύεται μέσα από το ταλέντο του να αναπλάθει αυτή την πραγματικότητα και να την επενδύει με τον προσωπικό του μύθο   
                                                                                                                                   κείμενο:ΝΙΝΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ

                                                                       φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Γεννημένος το 1953 στην Καλαμάτα, σπουδάζει νομικά και εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά για πολλά χρόνια. Αρχίζει να φωτογραφίζει το 1979, μέχρι το 1988 φωτογραφίζει ερασιτεχνικά και την ίδια χρονιά παραιτείται από την εφημερίδα για να αφιερώσει πλέον όλο τον χρόνο του στην φωτογραφία. Τα επόμενα δύο χρόνια ταξιδεύει και φωτογραφίζει στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Το 1990 ψηφίζεται δόκιμο μέλος του γαλλικού πρακτορείου MAGNUM και οι φωτογραφίες του αρχίζουν να δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο.

                                                                 φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO


Την ίδια χρονιά αρχίζει να φωτογραφίζει στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες (Αλβανία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία) και για την δουλειά αυτή βραβεύεται το 1992 με το Mother Jones Award (Σαν Φρανσίσκο). Το 1994 ψηφίζεται μόνιμο μέλος του MAGNUM και ολοκληρώνει την δουλειά του στα Βαλκάνια. Φωτογραφίζει επίσης του τσιγγάνους στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός πανευρωπαϊκού project για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό που του ανατέθηκε από τη Γαλλική φιλανθρωπική οργάνωση Les petits freres des Pauvres («Οι μικροί αδελφοί των φτωχών»). 

                                                   φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Το 1995 εκδίδεται το βιβλίο του In the Balkans στην Νέα Υόρκη και στην Αθήνα (Libro). Κατά την διάρκεια του 1995-1996 του ανατίθεται να φωτογραφίσει τους λιγνιτωρύχους στην Ελλάδα, τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και την πόλη του Τόκιο. Επίσης φωτογραφίζει στο Ισραήλ, στη Μολδαβία, στα Αραβικά Εμιράτα, στην Ισπανία και στην Σερβία. Το 1997-1998 φωτογραφίζει τους κατοίκους της πράσινης γραμμής στην Κύπρο, τους λαθρομετανάστες στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, τους νέους στην Ιαπωνία. Η φωτογραφική του πορεία συνεχίζεται στην FYROM, στην Αλβανία, στην Ίμβρο, στην Κορσική, την Ελληνοτουρκική μεθόριο και παράλληλα ξεκινάει το νέο του μακροχρόνιο project σχετικό με την Ελληνική διασπορά σε ολόκληρο τον κόσμο. 


                                                       φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Το 1999-2000 καλύπτει τη μαζική φυγή των Αλβανών από το Κόσοβο και φωτογραφίζει στην Τσεχία, τη Γαλλία, τη Σκωτία και την Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον, το 2000 ολοκληρώνει το project για ένα βιβλίο, για το οποίο φωτογράφισε 70 αφηγητές/παραμυθάδες σε 25 νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα ξεκινά πάλι να φωτογραφίζει στην Τουρκία προκειμένου να ολοκληρώσει ένα μακροχρόνιο προσωπικό έργο για τη χώρα. Το 2001 του απονέμεται το βραβείο Ιπεκτσί.
Φωτογραφίες του Νίκου Οικονομόπουλου έχουν δημοσιευθεί στο εξωτερικό, εκτός των άλλων, και στους: New York Times, The Independent, The Guardian, The Observer, Le Monde, Liberation, Il Giornale, ενώ έχουν εκτεθεί στις ΗΠΑ, Βρετανία, Μεξικό, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Σουηδία, Δανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Τουρκία, Ελλάδα και αλλού. 


                                                                φώτο Νίκος Οικονομόπουλος MAGNUM PHOTO

Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι γύρω μας αλλά λίγοι είναι εκείνοι που κυριολεκτικά ζουν για την φωτογραφία και με την φωτογραφία. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι φωτογράφοι, έχουν μέσα τους ένα έμφυτο ταλέντο το οποίο όταν δουλευτεί οδηγεί σε μεγάλα έργα. Το 1999, κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου στην Αθήνα το οποίο παρουσίαζε ο Νίκος Οικονομόπουλος, είχε πει κάτι πολύ ενδιαφέρον που λίγοι το πρόσεξαν, «αυτός που είναι καλός φωτογράφος είναι και καλός οδηγός αυτοκινήτου». Διότι δεν αρκεί η ματιά να τρέχει μόνο μπροστά, στο πίσω καθρεφτάκι ή στα πλαϊνά, και σ’ αυτά που συμβαίνουν κοντά στο αυτοκίνητο. Ενώ το μάτι κοιτάζει μπροστά πρέπει να βλέπει ταυτόχρονα και περιμετρικά, να κοιτάζει αυτά που υπάρχουν και συμβαίνουν σε πιο μακρινή απόσταση και να υπολογίζει, να προβλέπει τις κινήσεις που πιθανότατα να συμβούν, όπως κάνει ο παίκτης στο σκάκι. Στις φωτογραφίες του Οικονομόπουλου είναι έντονη αυτή η ματιά που βλέπει πολλά, που προλαβαίνει να απαθανατίσει την πεταλούδα πάνω στον ώμο του ανυποψίαστου νεαρού στην Τουρκία, τον άνεμο που δίνει μελωδία στα απλωμένα ρούχα σε στρατόπεδο Σομαλών προσφύγων στην Υεμένη, τον μελαγχολικό άρρωστο ξαπλωμένο μέσα στην φύση της Αράχοβας και τόσες άλλες υπέροχες εικόνες.

 
Κείμενο: Ιωάννα Βασδέκη από http://www.photo.gr



Το φωτογραφικό άλμπουμ  ΒΑΛΚΑΝΙΑ  του Νίκου  Οικονομόπουλου 






 



Γιάννης Μπεχράκης
Reuters(Greece)Chief-Photographer
  Ο Γιάννης Μπεχράκης, γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και έχει καλύψει από το 1987, όταν ξεκίνησε να εργάζεται στο Reuters, μέχρι σήμερα τους πολέμους στον Κόλπο, στη Κροατία, Βοσνία, Κόσοβο την Τσετσενία, στην Σομαλία, στη Σιέρα Λεόνε το Αφγανιστάν και τις ένοπλες συγκρούσεις στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

                                               photo by y.mpehrakis
Ανάμεσα στις δεκάδες βραβεύσεις το 2002 ο Γιάννης Μπεχράκης κέρδισε το βραβείο Bayeux για τους πολεμικούς ανταποκριτές, στον ετήσιο παγκόσμιο διαγωνισμό για την βράβευση των δημοσιογράφων που καλύπτουν πολεμικές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο.
                                           photo by y.mpehrakis
Επίσης το 2000 στο Άμστερνταμ του απενεμήθη το πρώτο βραβείο στην κατηγορία "Ειδήσεις" στον παγκόσμιο φωτογραφικό διαγωνισμό WORLD PRESS PHOTO αναμεσα σε 4.000 φωτογράφους απο 122 χωρες και 40.000 φωτογραφίες, η πιο σημαντική παγκόσμια διάκριση στο χώρο της φωτογραφίας. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε από το OVERSEAS PRESS CLUB of AMERICA στη Νέα Υόρκη για το καλύτερο ξένο ρεπορτάζ στις ΗΠΑ το πιο σημαντικό βραβείο για ξένους ανταποκριτές στην Αμερική
                                          photo by y.mpehrakis
Στην Ελλάδα, ο Μπεχράκης έχει αναγορευτεί πεντε φορές φωτορεπόρτερ της χρονιάς απο την Fuji, ενώ του έχει απονεμηθεί και το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2000.
                                               photo by y.mpehrakis
Εκτός από τα μεγάλα γεγονότα που κάλυψε σχεδόν σε όλη την υφήλιο κάλυψε και τους τρεις τελευταίους Ολυμπιακούς αγώνες το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ και πλήθος μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί στα μεγαλύτερα περιοδικά και εφημερίδες του παγκόσμιου τύπου όπως οι New York Times, Washington Post, London Times,Guardian, Newsweek, Time Magazine κλπ.

                                           photo by y.mpehrakis
Σπούδασε φωτογραφία ( BA in Middlesex University) και στα τέλη του 1987 άρχισε συνεργασία με το πρακτορείο REUTERS. To 1988 προσελήφθη από το REUTERS στο Λονδίνο. Το 1989 ανέλαβε επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του REUTERS στην Ελλάδα και το 2000 προήχθη σε Chief-Photographer.
Ο Γιάννη Μπεχράκης είναι από εκείνους τους φωτογράφους παγκοσμίως, που διαθέτει το χάρισμα κάθε φορά που φωτογραφίζει να κατορθώνει να δίνει στις φωτογραφίες του τέτοια ταυτότητα που να είναι αναγνωρίσιμες και να παραπέμπουν στον δημιουργό τους.
                                          photo by y.mpehrakis
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος έγραψε για τον Μπεχράκη…
“Γύρω στο 1975 με μία κόντακ ινσταμάτικ άρχισε να τραβάει τις πρώτες του φωτογρφαφίες - κυρίως τους συμμαθητές του.
Η πρώτη φωτογραφία που δημοσίευσε ήταν για το εξώφυλλο του δίσκου ενός συγκροτήματος με το όνομα “Μασέλες” στα μέσα της δεκαετίας του 80.
Το 1985 γράφτηκε στον ΑΚΤΟ στο τμήμα φωτογραφίας και τότε αποφάσισε ότι αυτή θα είναι η ζωή του (τότε είχε πει “δουλειά” του, αλλά ουσιαστικά έγινε η ζωή του)
Πολλές φορές έχει νιώσει “δυνατός” μετά από ένα “κλικ” της μηχανής του αφού μέσω του Reuters δισεκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν τα ντοκουμέντα που καταγράφει.
Έχει “λογοκρίνει” φωτογραφίες του για να προστατέψει τους πρωταγωνιστές του από προβλήματα αντιθέτως δεν του έχουν λογοκρίνει ποτέ φωτογραφία του.
Δεν ξέρει ποια φωτογραφία δεν έχει τραβήξει ακόμη.
Ακούει soul, Rock ‘n Roll & Rock και όταν ξενιτεύεται μόνο κάποιες φωτογραφίες θα πάρει μαζί του για να του θυμίζουν την Αθήνα.
Πιστεύει ότι η Ζωή είναι χρωματιστή και καθώς περνάει ο καιρός ξεθωριάζει!”
Source-http://www.u-hoo.gr/gianniskafatos/

Συνέντευξη στο video clip  με το  φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη


2 comments:

Giannis Kafatos είπε...

πολύ καλό το ποστ! ευχαριστώ για τη ... μνημόνευση!
καλή συνέχεια και θα τα λέμε!
www.u-hoo.gr/gianniskafatos
;)

Georges Lab είπε...

Πολύ καλή δουλεία έχεις κάνει,και μας δείχνεις εξαιρετικούς φωτογράφους!Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι...