Είναι η έγχρωμη φωτογραφία καλλιτεχνική;

Υπάρχει μια συνεχής συζήτηση για το αν η έγχρωμη φωτογραφία είναι μια μορφή τέχνης, ή απλά μια τεχνική. Στην διεθνή κοινότητα των τεχνών, η απόφαση ως προς το ποια  μορφή έκφρασης είναι  τέχνη στηρίζεται  στα μουσεία και τους κριτικούς τέχνης. Για τους υπεύθυνους  των μουσείων τέχνης, γίνεται ευρέως αποδεκτό ότι η α/μ φωτογραφία έφθασε στο επίπεδο της τέχνης με την εργασία του Ansel Adams. Εάν  μελετήσετε την εργασία και τα κείμενα  του, μαζί με αυτά  άλλων μεγάλων φωτογράφων, θα δείτε ότι αυτό που ολοκλήρωσε στον κόσμο της α/μ φωτογραφίας είναι κάτι που μπορείς να εφαρμόσεις  ακόμα και  αν επιλέξεις  το χρώμα σαν μέσο.

                                                      photo by manouel copyright  © 2008

 Ενώ η α/μ φωτογραφία έχει επιλεχθεί  από τους καλύτερους φωτογράφους  και έχει εκτεθεί στο ίδιο επίπεδο των έργων ζωγραφικής (fine art), στην έγχρωμη φωτογραφία  είναι εντελώς διαφορετικό το θέμα. Δεδομένου ότι παρουσιάστηκε αργότερα από τη μ/α , παραμένει ακόμα στο στάδιο να γίνει αποδεκτή  από τα μουσεία και να αναγνωριστεί ως μορφή τέχνης.

Οι  πρόωρες διαδικασίες χρώματος είχαν μία φτωχή αναπαραγωγή του χρώματος και περιορίστηκαν ως μέσο έκφρασης, επίσης είχαν περιορισμένη  αρχειακή σταθερότητα. Από την αρχή  δημιούργησαν  έναν σκεπτικισμό, ως προς την αποδοχή των έγχρωμων  φωτογραφιών σαν τέχνη. Δεδομένου ότι οι φωτογραφίες με χρώμα προσπαθούν συχνά να απεικονίσουν την πραγματικότητα μιας σκηνής, πολλοί κριτικοί τέχνης τις βλέπουν  μόνο σαν ντοκουμέντα μια απλή καταγραφή χωρίς  εκφραστικότητα. Οι εκπρόσωποι τέχνης των μουσείων εστιάζουν συχνά στο πιο πάνω γεγονός.

                                                  photo by manouel copyright  © 2008

 Είναι επίσης γνωστό ότι οι φωτογραφίες χρώματος έχουν μια πιο σύντομη αρχειακή ζωή(αποθήκευση, φύλαξη) από τις ,κατάλληλα προετοιμασμένα,  μ/α φωτογραφίες (για φίλμ μιλάμε).

 Ακόμα και το υψηλής ποιότητας χρώμα Inkjet (η το τελευταίας τεχνολογίας ultrachrome της Epson) και οι οπτικά τυπωμένες φωτογραφίες που δημιουργεί  έχουν μια διάρκεια ζωής, περίπου, 100-150 χρόνων  ή και περισσότερο όταν αποθηκεύονται κατάλληλα. Όμως , πολλές αναγνωρισμένες μορφές τέχνης έχουν μία πολύ πιο σύντομη διάρκεια ζωής. Η τέχνη της παράστασης χώρου, και το μικτό κολάζ διαφόρων μέσων είναι δύο παραδείγματα.

 Τώρα που η φωτογραφία κινείτε  προς την ψηφιακή περίοδο , θεωρητικά μια φωτογραφία χρώματος μπορεί να έχει μιαν  άπειρη διάρκεια ζωής εάν είναι  διαθέσιμη η τεχνολογία που θα την  προβάλλει  και θα την τυπώνει.

Η βασική αρχή της τέχνης είναι η επικοινωνία μέσω συναισθημάτων. Το χρώμα έχει διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας σε αυτή την επικοινωνία. Καθώς η τέχνη εξελισσόταν ,  μέσα από τον χρόνο, μια από τις πρώτες καινοτομίες ήταν η χρήση του χρώματος στο γλυπτό, το κόσμημα, και τη ζωγραφική. Μια φωτογραφία ενός κόκκινου τριαντάφυλλου αντιπροσωπεύει  την αγάπη. Αυτή η απλή επιλογή δεν είναι διαθέσιμη σε έναν φωτογράφο του μ/α  που θέλει να εκφράσει αυτήν την συγκίνηση(φυσικά θα βρει άλλους τρόπους να το κάνει).

  photo by manouel copyright  © 2008

 Η δυνατότητα να προ-απεικονιστεί μια φωτογραφία( αυτό που έλεγε και ο  Adams  "pre-visualization")ισχύει εξίσου, για τις μ/α  και για τις έγχρωμες. Η προ-απεικόνιση περιλαμβάνει μια οικεία κατανόηση των χαρακτηριστικών του φωτός, του φίλμ , της χημείας, και του χαρτιού  εκτύπωσης(για όσους χρησιμοποιούν φιλμ, γιατί περί αυτής της ειδοποιού διαφοράς πρόκειται), έτσι ώστε ένας φωτογράφος  να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την έκθεση, την διαδικασία εκτύπωσης, και άλλες τεχνικές για να ελέγξει την όλη διαδικασία σε κάθε σκηνή στο φιλμ με έναν τρόπο που να συντηρεί τις οπτικές πληροφορίες της σκηνής που επιδιώκεται για να παραχθεί στην τύπωση.  

Δύο άλλες σημαντικές καινοτομίες του Adams στο μ/α  που πρωτοπορούσε,  είναι η τροποποίηση της διαδικασίας στην επεξεργασία του φίλμ  για να ελέγξει  την αντίθεση, και το σύστημα ζώνης, ένα σύστημα  μέτρησης της έκθεσης χρήσιμο στο στάδιο της προ-απεικόνισης. Ενώ η ανάπτυξη αυτής της συνήθειας ισχύει στην έγχρωμη φωτογραφία  μόνο σε πολύ περιορισμένους τρόπους, το σύστημα ζώνης είναι αρκετά χρήσιμο. Νομίζω είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι η ανάπτυξη αυτής της συνήθειας θα μπορούσε να είναι το σημείο που καθορίζει τη μ/α φωτογραφία ως τέχνη και την θέτει υπεράνω του  χρώματος .

  

photo by manouel copyright  © 2008

 Φυσικά αυτά είναι κάποια στοιχεία σύγκρισης (περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι)  αλλά τα στοιχεία είναι ένα πράγμα και η αποδοχή στις κρίσιμες  κοινότητες των μουσείων και των ειδικών της τέχνης είναι άλλη. Προσωπικά  πιστεύω ότι και η έγχρωμη φωτογραφία μπορεί να δημιουργήσει  τέχνη. Έχει γίνει ευρέως αποδεκτή στα εκατομμύρια  των εκδόσεων βιβλίων, περιοδικών,  καρτών,  αφισών κλπ.. Υπάρχουν πολλές γκαλερί διεθνώς  που εκθέτουν  τη φωτογραφία χρώματος. Οι φωτογράφοι χρώματος συνεχίζουν να εκφράζουν την τέχνη τους με την ελπίδα ότι η κρίσιμη αποδοχή κάποτε θα ακολουθήσει. Το θεωρώ περισσότερο θέμα χρόνου παρά  αναμονής. Υπάρχουν πολλοί άριστοι φωτογράφοι χρώματος που έχουν δημιουργήσει ήδη μοναδικές  και ανεπηρέαστες στο χρόνο φωτογραφίες που βοηθούν να προετοιμαστεί  το έδαφος προς την αναγνώριση.

© Chris Carvalho